E-course deel 3: Angsten

In het vorige deel van de e-course “Vervullende Relaties – Thuis en op het werk” hebben we gekeken naar één van de dynamieken in het leven: de waanzinnige wachters in hun uitkijktoren.

Laten we het doorgronden van de dynamieken van het leven voortzetten en meer bepaald het onderwerp dat één van de grootste invloeden heeft op ons menselijk leven: angsten. En laten we ook kijken hoe we anders met hen kunnen beginnen omgaan.

We hebben allemaal angsten. Ik noem hen ‘monsters’. Sommige zijn groter, andere kleiner. Van sommige zijn we ons bewust, van andere niet.

Maar aangezien ze te voorschijn komen in ons spel (ons leven), hebben we de kans om met hen te spelen en hen te transformeren. Ik noem dat proces: monsters transformeren in teddyberen. 🙂

Voor we dat kunnen doen, is het belangrijk om eerst te kijken hoe angsten gecreëerd worden.

Wanneer we vanuit kwantumfysica vertrekken, dan leren we dat er één groot veld is van energie waarin alles bestaat. Alle gedachten drijven rond, ze zijn neutraal en beschikbaar voor iedereen. Een deel van ons pikt daar bepaalde gedachten uit. In de meerderheid van gedachten is het niet geïnteresseerd. Deze drijven dan ook rustig voorbij. Wanneer we een bepaalde gedachte gekozen hebben, hebben we eigenlijk gezegd: “Dit is van mij. Dit is MIJN gedachte.” M.a.w. we hebben ons ermee geïdentificeerd. Het is nu ons bezit.

Vervolgens plaatsen we een bepaalde waarde op die gedachte (tot op dat moment was de gedachte neutraal). De ene gedachte waarderen we als ‘waar’ en een andere als ‘onwaar’. Als gevolg daarvan is gedrag dat in lijn ligt met wat waar is, ‘juist’ en gewenst. Gedrag dat afwijkt, is ‘fout’ en verwerpelijk.

Bijvoorbeeld:

“Je dient altijd de waarheid te spreken.” Als je dit als ‘waar’ waardeert, dan:

  • Zal je waarschijnlijk erg kwaad worden wanneer iemand liegt.
  • Zal je waarschijnlijk zeggen waar het op staat, of het nu gepast is of niet in die omstandigheden. Ik bedoel daarmee: niet gepast voor andere mensen die zich geschoffeerd kunnen voelen. Aan de andere kant zal je waarschijnlijk toegejuicht worden omdat je dingen zegt die anderen niet durven uitspreken.

“Je moet altijd op tijd komen.” Als je dit als ‘waar’ waardeert, dan:

  • Zal je waarschijnlijk steeds te vroeg komen zodat je zeker niet te laat bent.
  • Zal je je niet gerespecteerd voelen door mensen die laat komen opdagen voor je verjaardagsfeestje.

“Mannen huilen niet.” Als je dit als ‘waar’ waardeert, dan:

  • Zal je als man je tranen koste wat het kost inhouden. Waarschijnlijk ben je in de loop der jaren zo getraind in deze manier van doen, dat je gedissocieerd bent van alle gevoelens, zowel de blije als degene die je doen huilen.
  • Zal je waarschijnlijk bot reageren wanneer je een jongen of man ziet huilen, en hen misschien zelfs uitlachen.

Hoe belangrijker we de gedachte waarmee we ons geïdentificeerd hebben inschatten, hoe intenser onze ervaring is wanneer die opduikt in ons leven. Daarbovenop komt het element ‘tijd’: wanneer je een bepaalde gedachte lang genoeg denkt, wordt het een overtuiging.

Dus we hebben: intensiteit plus duurtijd. Geen wonder dat mensen zo gepassioneerd of koppig zijn m.b.t. bepaalde overtuigingen. 🙂

Laten we dit nu verbinden met angsten.

Zoals ik al heb uitgelegd, hebben we een ‘voelspriet’: de waanzinnige wachters van het op-angst-gebaseerde spel in hun uitkijktoren. Hun functie is te zorgen voor overleving. Zij zijn dus steeds op zoek naar manieren om zich te verdedigen tegen potentiële aanvallers. De focus ligt op het vermijden van negatieve gevoelens. Of beter: ze veronderstellen dat ze sowieso zullen aangevallen worden – het is slechts een kwestie van tijd; zelfs wanneer iets er nu goed uitziet, zal het zeker slecht worden in de toekomst. Ze staan dus steeds op de uitkijk voor negatieve ervaringen.

Het denkproces uit het op-angst-gebaseerde spel gaat als volgt:

  • Alle gedachten zijn neutraal en drijven rond voor iedereen.
  • Ik pik er één uit en houd deze voor mezelf.
  • Nu zijn alle anderen kwaad op mij omdat ik die gedachte heb gepakt zonder iemand er om te vragen (ik heb deze gedachte ‘gestolen’).
  • Aangezien de anderen kwaad zijn, zullen ze achter me aan komen om me te straffen.
  • Ik moet continu op de uitkijk staan zodat ik mezelf kan verdedigen tegen hen.
  • Iemand begint tegen me te praten of stelt me een vraag.
    • Het lijkt erop dat ze kwaad zijn. Het lijkt alsof ze me aanvallen. Nu dien ik mezelf te verdedigen.
    • Het lijkt erop dat ze niet kwaad zijn of ze gedragen zich zelfs aardig.
      • Ze weten nog niet dat ik de gedachte gestolen heb. Ik dien waakzaam te blijven want ze kunnen het elk ogenblik ontdekken. En dan zullen ze me aanvallen.
      • Ze weten dat ik deze gedachte gestolen heb, maar ze vertellen het me niet. Ze zijn erg gewiekst. Ik moet waakzaam blijven, anders steken ze een mes in mijn rug.

Met andere woorden, de waanzinnige wachters zijn in stress, heel de tijd. Ze vrezen constant dat ze aangevallen zullen worden.

Wanneer we angsten van dichterbij bekijken, zien we dat het altijd gaat over iets verliezen: verlies van ‘goed voelen’, verlies van veilig voelen, verlies van geaccepteerd worden, verlies van een voorwerp, verlies van het leven, … Met andere woorden: iets dat we hebben, kan van ons afgenomen worden.

Hoe tonen angsten zich?

Een interessant onderdeel van het spel is dat angst er niet altijd als angst uitziet omdat het in verschillende vormen en gedaanten voorkomt:

  • Schuld
  • Benauwdheid
  • Wanhoop
  • Twijfel
  • Paniek
  • Zorgen
  • Onbehagen
  • Overweldigd zijn
  • Verstikt voelen
  • Gevangen voelen
  • Schaamte
  • En vele andere

Een interessante vraag is: waarom zijn er angsten in ons leven? Waarom zijn angsten onderdeel van ons menselijke spel? Het eenvoudige antwoord is: om het spel te kunnen spelen 🙂 . Zonder deze angsten zou het niet zo interessant zijn (dat is tenminste het perspectief van het Hogere Zelf 🙂 ).

Angsten worden gebruikt om ons weg te houden van onze talenten en persoonlijke kracht. In de duisternis van onze schaduwkant zijn deze schatten verborgen. En het is enkel door de ‘queeste aan te vangen’ dat je deze schatten kan vinden. Angsten nemen als het ware de vorm van monsters aan die ons willen overweldigen en vernietigen, dus we durven zelfs niet eens overwegen dat er een schat zou kunnen zijn. Ze schrikken ons af om zelfs nog maar naar de donkere grot te kijken, laat staan ze te betreden.

Samengevat: angsten (of monsters) zijn een belangrijk onderdeel van ons spel op planeet Aarde aangezien ze de weg tonen naar verborgen schatten: je talenten en je persoonlijke kracht.

En de grootste triggers van deze angsten zijn vaak andere mensen in ons leven: partner, ouders, kinderen, broers en zussen, familieleden, vrienden, collega’s, manager, werknemers, klanten en zelfs mensen die we toevallig ontmoeten.

Wanneer je in staat bent om de monsters in de ogen te kijken, dan zal je je waarschijnlijk eerst overweldigd voelen. Maar als je dapper genoeg bent, dan zal je ontdekken dat het eigenlijk geen monsters zijn, maar ‘verkeerd gewassen teddyberen’. En i.p.v. angstaanjagend te zijn, worden ze neutraal. Ze worden misschien zelfs je grootste krachten of hulpbronnen aangezien ze je de schatten in dit leven tonen.

De vraag die veel mensen hebben, is: “Waarom moet ik dit spel spelen? Waarom kan ik het op-angst-gebaseerde spel niet meteen verlaten en de angsten en de monsters vermijden?”

Je zal het nu misschien nog niet begrijpen (en ik begrijp er zelf ook nog maar een fractie van 🙂 ), maar als het grotere wezen dat je bent (waarvan de menselijke vorm en het Hogere Zelf maar twee aspecten zijn), koos je er bewust voor om hier te zijn. Een onderdeel van het spel is om je dit niet te herinneren. Anders zou je alle antwoorden kennen en dan zou het niet leuk zijn om het spel te spelen.

Of laat ons de computerspel-analogie nog eens gebruiken. Laat ons veronderstellen dat je net een computerspel hebt gekocht voor 30 euro in de winkel en dat je er echt naar uitkijkt om het te spelen. Je bent al vol verwachting van hoeveel plezier je zal hebben als je het speelt. Het eerste wat je doet als je thuiskomt, is het spel installeren op je computer. Na het openingsscherm zie je het personage waarmee je gaat spelen aan de linkerkant van het scherm staan. Het is duidelijk dat je naar de rechterkant van het scherm dient te gaan om het spel verder te spelen. Dus beweeg je het personage naar daar. Wanneer je aan de rechterkant komt, krijg je plots de boodschap “Gefeliciteerd! Je hebt het spel uitgespeeld!” Als dit zou gebeuren, zou je boos zijn. “Wat? Geen obstakels, geen queesten, geen monsters om te verslaan, geen teamwork, geen beloningen te verdienen?” Je hebt het gevoel dat je die 30 euro voor niets hebt betaald. Al de opgewondenheid was voor niets. Je voelt je opgelicht. Je gaat misschien zelfs terug naar de winkel, klaagt erover en vraagt om je geld terug te krijgen. Met andere woorden: je bent helemaal niet tevreden over het spel!

En dat is exact wat er ook gebeurt in het menselijk spel. Jij, als je Hogere Zelf, zou erg teleurgesteld zijn als dit menselijk spel net zo gemakkelijk zou zijn als van links naar rechts lopen op het scherm.

Hoewel het menselijke spel op dit moment moeilijk kan lijken voor jou, is het goede nieuws dat er ondersteuning is om het spel te spelen, inclusief het ervaren van vervullende relaties. Je hoeft het niet allemaal alleen te doen!

Tot binnen drie dagen voor het volgende deel van deze e-course!

Jan