E-course deel 5: De 3 Fasen van het Leven

Veel mensen ervaren het leven als zwaar. Vaak komt dit door niet goed lopende relaties met andere mensen: partner, kinderen, ouders, collega’s, manager, klanten, enz. Ze ervaren daardoor pijn en lijden.

De volgende boodschap kan als een verrassing komen: dit is onderdeel van het leven dat je hebt gekozen als mens. Het is fase 1 van je menselijke ervaring, van je menselijke spel.

Het goede nieuws is dat het slechts 1 fase is en dat er nog andere fasen zijn die licht, moeiteloos en vreugdevol zijn. De meeste mensen zijn zich echter niet bewust dat er nog andere fasen zijn. Bijgevolg voelen ze zich gevangen in hun huidige (fase 1) situatie. Dat is echter niet nodig!

Laten we dus eens naar de “Game of Life” kijken en de fasen waaruit het bestaat.

Fase 1

Zoals ik reeds heb uitgelegd in deel 2 van deze e-course zijn er bepaalde “robotjes” die zorgen dat we veilig ons spel kunnen spelen: de wachters. En dat deze wachters soms doorschieten in hun pogingen om ons veilig te houden. Dan worden het waanzinnige wachters die vanuit hun uitkijktoren alles aanvallen wat de minste potentie heeft om een bedreiging te vormen. Er zijn daarvoor verschillende strategieën zoals oordelen, projectie en dader/redder-slachtoffer patronen (zie deel 4).

In fase 1 van het leven wonen we als het ware continu in die uitkijktoren (versus het centrum, zie fase 2) waardoor dit aanval/verdedigingspatroon nog harder binnenkomt. Vanuit de uitkijktoren lijkt alles strijd en ligt de focus op het verdedigen, wat heel stresserend is. De combinatie van de strategieën van de waanzinnige wachters met onze “huisvesting” in de uitkijktoren zorgt voor een groot deel van de pijn en het lijden dat we ervaren.

Soms is dit heel duidelijk: wanneer iemand ons slaat bijvoorbeeld. Meestal is het echter veel subtieler. Bijvoorbeeld iemand die voor zijn beurt gaat bij de slager: dat roept vaak aanvalsenergie op vanuit een gevoel van tekort gedaan worden. Of als ons harde werk thuis of op het werk niet wordt gezien, dan voelen we ons vaak slachtoffer. Al deze ervaringen doen ons op één of andere manier pijn. Anders gezegd, andere mensen worden vaak als de oorzaak van lijden gezien.

In ons lichaam bevindt die uitkijktoren zich bij wijze van spreken in ons hoofd. Dat is waar de meeste activiteit zich afspeelt in fase 1. Hoe merk je dit? Heel vaak blijven mensen in hun hoofd scenario’s verzinnen en zich zorgen maken. Wat je hen dan hoort zeggen, is: “Hoe stop ik die continue stroom van aandacht vragende gedachten, van zorgen over mijn gezondheid, werk, financiën of kinderen of van getob over de toekomst?”

Fase 1 kenmerkt zich ook door een grote focus op het materiële: huis, auto, bezittingen, geld, enz. Eerst is er vaak een gevoel van tekort. Daarna zorgt de nood om het vergaarde bezit te beschermen (vanuit de angst dit te verliezen) vaak voor stress.

In fase 1 hollen we ons vaak voorbij door continu dingen te doen. We voelen ons regelmatig alleen en afgescheiden van anderen. We vragen ons af of dit alles is in het leven en waarom we hier rondlopen. In fase 1 ervaren we weinig zingeving.

Fase 2

Op een bepaald moment in ons leven krijgen we uitnodigingen om anders naar ons leven te kijken. Dan worden we uitgenodigd om naar fase 2 te gaan.

Dat kan op een zachte manier gebeuren. Dan zijn het bv. boeken, workshops of woorden van andere mensen die iets raken in ons waardoor we in beweging komen om anders met het leven om te gaan.

Aangezien de meeste mensen zo diep in fase 1 zitten, is er echter vaak een “hardere” aanpak nodig. Dat ervaren we dan als een midlife of existentiële crisis. Dit gaat dan bv. gepaard met het overlijden van iemand uit onze omgeving. Vooral als het om een kind gaat, een vriend van dezelfde leeftijd of een familielid waarmee er een sterke band was, kan dit hard binnenkomen. Een burn-out, onverwacht ontslag, zware ziekte of depressie zijn andere vormen van “harde” uitnodigingen om anders naar het leven te kijken.

Dit zijn dus allemaal “wake up calls” of uitnodigingen om naar fase 2 te gaan. Om het leven eens anders te gaan bekijken. Om de verbinding en eenheid tussen alles en iedereen te beginnen zien. En om de connectie met de Bron, God of het Universum via onze Ziel, Hogere Zelf of Inner Being (of welke woorden je hiervoor wil gebruiken) te beginnen herinneren. Als we deze verbinding ervaren, dan wordt het leven immers gemakkelijker, lichter en moeitelozer. Dan kunnen er flow ervaringen ontstaan waarin alles vanzelf gaat, zowel in ons persoonlijke als professionele leven. Dan wordt het leven als zinvol ervaren.

We ontvangen een uitnodiging om te beginnen herinneren dat er veel meer is dan de uitkijktoren. Het is een uitnodiging om naar ons centrum te gaan. Dat is de plaats waar het veel rustiger is dan in de uitkijktoren. Dat is de plaats waar er meer mogelijkheden en opties zijn. Dat is de plaats waar we geïnspireerd kunnen worden door ons Hogere Zelf die zoals de speler uit het computerspel het overzicht heeft en ons in de juiste richting kan leiden. Praktisch gezien uit dit zich in het meer aandacht geven aan onze intuïtie en buikgevoel waardoor we sneller de juiste beslissingen kunnen nemen, zowel op persoonlijk als op professioneel vlak. (Nota: deze hints of begeleiding zijn er altijd, alleen gaan we in fase 1 zo op in het spel van afgescheidenheid, tekort, aanval en verdediging dat we dat vaak niet merken.)

Fase 2 is ook de fase waar het hart in het spel komt. We worden ons meer bewust van wat ons écht blij maakt in het leven. Niet wat ons door anderen of door de cultuur waarin we zijn opgegroeid wordt voorgeschoteld of ingeprent. Vaak komen we dan op de vraag uit waarom we hier op deze planeet zijn en doen we voor de eerste keer een “persoonlijke missie” oefening. We kijken dan op een positieve manier naar zingeving en beginnen die stilletjes aan te ontdekken.

In deze fase kunnen we ook de robotjes die waanzinnige wachters zijn een andere rol geven en hen transformeren in “blije barden”. In plaats van op uitkijk te staan om te ontdekken waar er gevaar dreigt, gaan zij uitkijken naar waar er liefde nodig is of wie liefde komt brengen. In de praktijk kan dit verschillende vormen aannemen: zowel een (nieuwe) geliefde die mee fase 2 en 3 wil spelen als een klant die welgemeend dankjewel zegt, zijn voorbeelden van hoe liefde er uit kan zien. Vanuit de opnieuw ingerichte uitkijktoren met blije barden i.p.v. waanzinnige wachters kunnen we anders naar onze relaties beginnen te kijken: niet meer als oorzaken van pijn, maar als andere medespelers van “the game of life” die op hun manier de verschillende fasen beleven.

Waar in fase 1 het doen een centrale plaats inneemt, komt er in fase 2 het aspect van zijn bij. Dit betekent o.a. tijd nemen voor onszelf en rust ervaren. Naast de mannelijke energie van het doen, komt er nu ook ruimte voor de vrouwelijke energie van het zijn. Zowel voor mannen als voor vrouwen.

Fase 3

In fase 3 worden de zaken die in fase 2 begonnen zijn, meer permanent.

Doen en zijn zijn nu beiden belangrijk. Onze acties (doen) worden geïnspireerd door ons zijn. Het wordt dus geïnspireerde actie waarin de mannelijke en vrouwelijke energie in elk van ons (man of vrouw) in evenwicht is. In plaats van ons suf te piekeren over welke job, auto, lamp, boek of pot mayonaise te kiezen, weten we intuïtief welk de juiste keuze is. Niet enkel maakt dit het leven lichter (minder gepieker), maar we krijgen ook veel meer tijd.

We zijn ons bewust van onze persoonlijke missie op aarde. De vormen van hoe we deze beleven op aarde kunnen wel nog verschillen van in welke omgeving we ons bevinden of onze leeftijd of gezinssituatie. Soms beleven we die meer in onze hobby, op andere momenten via ons werk of ook nog in onze dagelijkse contacten met zowel bekenden als mensen die we toevallig ontmoeten.

In fase 3 leven we vanuit ons centrum, in continue verbinding met de Bron, God of het Universum via onze Ziel, Hogere Zelf of Inner Being. We vertrouwen op onze intuïtie en buikgevoel waardoor alles meer vanzelf gaat. We hebben vele flow ervaringen.

We ervaren meer eenheid en voelen ons meer verbonden: zowel met ons Hogere Zelf als met andere mensen en met dieren en natuur. We zijn ons bewust van de eenheid die ons verbindt alsook van de verschillen die er zijn. Die verschillen ervaren we echter niet meer als bedreigend, maar als verschillende uitdrukkingsvormen die er allemaal mogen zijn. Onze interacties met andere mensen worden anders en dieper beleefd zonder dat er een angst is om gekwetst te worden.

Het hart en hoofd krijgen elk hun rechtmatige plaats terug en vervullen de rol waar ze het best in zijn. Het hart is richting gevend en het hoofd is uitvoerend. Voor het hoofd verlicht dit de stress (het moet niet meer alles bedenken, analyseren en uitrekenen; het kan dus af en toe rusten) en het hart is blij dat het terug mag meespelen.

Aangezien in fase 3 onze acties geïnspireerd zijn, verdwijnen de zorgen en het getob. Het hoofd dient zich immers enkel met de details bezig te houden van de richting die we via het hart ontvangen hebben. Het hoofd dient dus niet meer alles én te bedenken én uit te voeren. Bijgevolg wordt het leven licht, moeiteloos, vreugdevol en vervullend!

Enkele belangrijke opmerkingen i.v.m. de 3 fasen van het leven

In het menselijk leven gaan we niet lineair van fase 1 naar fase 2 naar fase 3. Dit gaat over en weer. Een midlife crisis dwingt ons bv. om naar fase 2 te gaan. Wat je echter vaak ziet, is dat na een tijdje iemand net dezelfde patronen als vroeger volgt, maar met een andere partner, ander werk of een ander huis. Dan zit hij of zij terug in fase 1. En blijft daar zitten tot hij of zij een volgende uitnodiging om naar fase 2 te gaan wel aanneemt (sommigen kiezen er echter voor om deze uitnodigingen niet aan te nemen en heel hun leven in fase 1 te blijven). M.a.w. we hebben steeds de keuze welke fasen van het spel we wel en welke we niet willen spelen. Wat meestal wel het geval is: éénmaal je bewust bent van de 3 fasen en hebt besloten om niet enkel in fase 1 te leven, zal je veel meer leven in fase 2 en 3 dan in fase 1.

De 3 fasen verklaren voor mij ook waarom sommige boeken of workshops m.b.t. persoonlijke of spirituele groei niet (consistent) werkten voor mij. Tijdens de workshop of het lezen van het boek, werd ik meegenomen naar fase 2 en leerde ik fase 2 tips. Die begon ik toe te passen en tot mijn grote vreugde werkten ze. Na een tijdje bleven de resultaten echter uit. Ik besef nu dat de reden was dat ik zelf terug in fase 1 was beland en daar fase 2 tips toepaste. Aangezien tips uit één fase verre van optimaal werken in een andere fase, ervoer ik logischerwijs mindere resultaten. Het gevolg was echter dat ik mezelf begon te veroordelen (de waanzinnige wachters konden zich nog eens uitleven 😉 ) en mezelf op die manier terug dieper in fase 1 duwde.

Zoals je merkt, is er binnen elke fase “bewegingsruimte”: je kan je meer rechts in fase 1 bevinden (nabij fase 2) waardoor je veel minder pijn en lijden ervaart dan iemand die helemaal links zit in fase 1. Dit kan verwarrend zijn omdat mensen soms denken dat ze al in fase 2 of 3 zitten, terwijl dat nog niet het geval is. Op zich doet het er niet toe in welke fase je zit, they are all part of the game. Wat wel verwarrend kan zijn, is dat sommige tips niet optimaal werken omdat die van een andere fase zijn dan degene waarin je je bevindt. Met als gevolg dat je denkt dat er iets mis is met de tips of met jezelf, terwijl dat dus helemaal niet het geval is. Het zijn gewoon tips uit een andere fase.

Het besef dat er meerdere fasen zijn, heeft mij heel veel rust gebracht. Zowel binnen in mezelf als in mijn relaties met anderen. Zelfs als ik of als zij zich in fase 1 bevinden/bevonden. Nu je hier ook van op de hoogte bent, wens ik je toe dezelfde rust te mogen ervaren!

Tot binnen drie dagen!

Jan